De zweethut is een oeroude ceremonie van reinigen, zuiveren en wie weet een helen. Men verblijft een tijd (indian time) in het donker zittend en op moeder aarde, rondom hete stenen in de pit van de inipi met een kring van mannen. Een inipi ceremonie biedt een mogelijkheid  om  je onder te dompelen en te ervaren, verkennen en te onderzoeken wat er bij je speelt. Misschien speelt er op dit moment iets in je leven wat aandacht vraagt of als een probleem wordt ervaren. Of leeft er een wens of verlangen dit anders worden te benaderen, als een uitdaging, een uitnodiging te zien, een ernaar kijken en beleven, een schouwen. Er is ruimte en veiligheid om elkaar / je zelf te ontmoeten, (elkaar) te horen, te communiceren, ervaren van patronen en valkuilen, kwetsbaarheid, richting, handelen aldus  een aantal accenten waarmee op weg wordt gegaan. Mogelijk is hier moed voor nodig. In ieder geval een besef ervan opdoen.

Er zijn momenten van spreken, vertellen, bidden,  zingen,  stilten, eren en bedanken.  Er ontstaat een ervaren, voelen, beleven, mogelijk een loslaten, verbinden, zich herboren voelen,  een zien van wat zich innerlijk ontvouwt en op een plek valt.  Er wordt gezegd dat deze ceremonie een lichamelijk, mentaal, emotioneel, geestelijk, spiritueel uitwerking heeft op deelnemers.  Hoe het ook zij menigeen komt anders uit zweethut als hoe men er binnen is gegaan. Wat, wie, hoe ?